καταστόρευσις

καταστόρευσις, -εύσεως, ἡ (Μ)

υπερνίκηση, απομάκρυνση, παύση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καταστορέννυμι, πιθ. μέσω ενός αμάρτυρου μεταπλασμένου τ. *καταστορεύω].